Presse aktuell 2010   BZ vom 8.5.10 Lueginsland Salli Herr Hebel! Ihr Gedicht "Die Vergänglichkeit" nimm i grad jede Dag in d Hand. Sie losse um 1800 vor sellem zemmekeite Röttler Schloss de Bueb dra denke, "öb s üüsem Hus echt au emool so goht? Stoht s denn nit dört so schuudrig wie der Tod im Basler Totetanz? Es gruuset aim, wie länger as me s bschaut" . Wenn de Kevin im ufgmotzte GTI mi uf de A 98 mitnimmt un i debei uf s Röttler Schloss guck un ufsag "es gruuset aim, wie länger as me s bschaut" , meint er: "Mi gruust gar nix" . Er setzt de Blinker, dabbt uf s Gas un überholt. S Rothus vo Lörrach kommt mer do in Blick, hoch un feschd un glatt. "Un wemme nootno gar zweituusig zehlt, isch alles zemmekeit". So pünktlich isch s nit komme. Basel isch immer no "e schöni tolli Stadt" un d Stund, wo "Basel au ins Grab" goht, het no nit gschlage. "Im Chrützgang hinterm Münsterplatz" hen scho mol de Bettina Eichin ihri zwei bronzene Marktständ Asyl gfunde. Uf de Tischplatt vom eine isch Ihr Gedicht usbreitet. D Chemie-Katastroph in Schweizerhalle 1986 isch de Anlass. Uf de Trommel, wo denebe steht, liegt no e Dodeschädel-Mask. Wo i ebberem abote hab, Ihr Gedicht zum Geburtsdag z lese, het er gmeint, "d Vergänglichkeit" däd em do jetz nit so basse. Werter Herr Hebel, weil mer jetz scho Ihre Zweihundertfufzigschde feiere, bin i so frei, s Ihne zum Geburtsdag z lese. Un na simmer wieder fröhlich un singe mit em Uli Führe "e schönes Fescht mit viele Gäst & " Salli Herr Hebel. Martin Schley